باورهای فلسفی گزارشگری مالی

بی‌طرفانه بودن یا سیاسی بودن رویه‌های گزارشگری مالی ازجمله موضوعات بااهمیت در نظریه حسابداری است. برخی از نظریه‌پردازان حسابداری با به‌کارگیری دیدگاه‌های موجود در فلسفه در پی پاسخ به این موضوع چالش‌برانگیز بوده‌اند. برخی از این نظریه‌پردازان با به‌کارگیری اصول سنت عقلانیت غربی دانش، برای گزارشگری مالی باورهای فلسفی ارائه داده‌اند تا حسابداری را یک دانش بی‌طرف و به‌دوراز سیاست شناسایی کنند. این دیدگاه که به دیدگاه بازنماگرایان موسوم است، عینیت در حسابداری را یک واقعیت خارجی می‌داند. اما  برخی دیگر با رد وجود هرگونه باور و پیش‌فرض فلسفی برای حسابداری، پایه عینیت در حسابداری را در بینا ذهنیت دانسته‌اند و آن را فرمایشی سیاسی می‌دانند. این دیدگاه به ضد بازنما گرایی موسوم است. در این نوشتار با به‌کارگیری دیدگاه بازنما گرایی به ارائه باورهای فلسفی گزارشگری مالی پرداخته می‌شود